#1 2008-09-16 10:15:13

Aniashira

Administrator

Skąd: Kędzierzyn-Koźle
Zarejestrowany: 2008-03-19
Punktów :   
WWW

Odrobaczanie

Psa należy odrobaczyć lekiem przepisanym lub sprzedanym przez lekarza weterynarii - zapewni to, odpowiedni do zarobaczenia, dobór rodzaju i dawki leku.

Zanim udamy się do lekarza weterynarii po lek na odrobaczenie, należy zważyć psa, ponieważ dawka leku przeciwko robakom zależy od masy ciała psa. Małego pieska (szczeniaka) możemy zważyć na wadze kuchennej, psa większego na wadze łazienkowej. Ważenie psa na wadze łazienkowej wykonuje się następująco: bierzemy psa na ręce i ważymy się razem z psem, następnie kładziemy psa na podłogę i odczytujemy swoją wagę. Od łącznej wagi swojej i psa odejmujemy swoją wagę - różnica to waga (masa ciała) psa, którą podamy lekarzowi weterynarii, by mógł dobrać odpowiednią dawkę leku na odrobaczenie. Psa może także zważyć w lecznicy dla zwierząt.

Pierwszy raz szczeniak powinien być odrobaczony w wieku 3 tygodni. W razie potrzeby, czyli jeśli po podaniu leku na odrobaczenie z kałem wyszły robaki, odrobaczenie należy powtórzyć po 2 tygodniach. W nowym domu szczeniak powinien zostać również odrobaczony wg wpisu hodowcy do książeczki zdrowia lub wg wskazań weterynarza, który będzie miał pod kontrolą psa. Po podaniu leku przeciwko robakom przez 2 dni należy obserwować, czy pies wydala z kałem robaki. Jeśli w kale psa zauważymy robaki, odrobaczenie należy powtórzyć po 2 tygodniach.

Wskazane jest odrobaczanie psa co 3-6 miesięcy, a także zawsze wtedy, gdy w kale psa lub w okolicy jego odbytu zauważymy pasożyty. Odrobaczenie psa korzystnie jest poprzedzić badaniem parazytologicznym kału lub badaniem znalezionych w kale, okolicy odbytu czy też na posłaniu psa pasożytów.

Często widząc kłąb glist, które wychodzą ze szczeniaka po odrobaczeniu, właściciele psa zadają sobie pytanie, skąd u małego szczeniaka tyle dużych robaków? Szczenięta zarażają się nimi od suki. W mięśniach suki znajdują się „uśpione” larwy glist z okresu kiedy suka sama była płodem - szczeniakiem. Larwy te przechodzą do ciał płodów w okresie ciąży, a po urodzeniu szczenięta zarażają się larwami, które dostają się do mleka matki.

Warto w tym miejscu także wyjaśnić, jaka jest najczęstsza droga zarażania się psów tasiemcem. U psów występuje kilka gatunków tasiemca, najczęściej tasiemiec psi, którego żywicielem pośrednim są pchły. Pies iskając się połyka pchły i w ten sposób zaraża się tasiemcem. Objawy zarażenia tasiemcem to najczęściej „saneczkowanie”, czyli pocieranie odbytem o podłoże oraz obecność w kale lub okolicy odbytu krótkich robaków, które właściciele psów często kojarzą z owsikami (owsiki u psów i kotów nie występują).

Inne objawy zarobaczenia u psów to opóźniony wzrost i rozwój, chudnięcie, brak apetytu lub nadmierny apetyt, wymioty (czasem w wymiocinach znajdują się glisty), rozwolnienie, lub zaparcie, matowienie sierści, kaszel (związany z wędrówką larw glist przez płuca), zaburzenia nerwowe (drżenie mięśni, napady padaczkowe) związane z zatruwaniem organizmu żywiciela przez toksyczne produkty przemiany materii pasożytów.

Robaki psie stanowią potencjalne zagrożenie dla ludzi, szczególnie dla dzieci. Dziecko może przypadkowo połknąć jajo glisty (nie odrobaczone szczenięta mogą wydalać z kałem ogromne ilości jaj robaków), z którego to jaja może rozwinąć się i zlokalizować np. w wątrobie, płucach a nawet w oku lub mózgu larwa pasożyta. Przypadki takie zdarzają się rzadko, ale są bardzo niebezpieczne.

Źródło: http://www.hovawart.wizja.net/porady.html


http://i152.photobucket.com/albums/s161/Ania-shira/forum/Untitled1jpgajka-1.jpg

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
Szamba betonowe Iłowa SchĂśnwald